درود و مهر من مارال پژاوند هستم با پادکست زن در قاب تاریخ
و این قسمت دوازدهم از پادکست زنان پیشرو در صنعت مد و فشن در جهانه
در این پادکست دنباله دار صحبت از خلاقیت هایی که نمایش روح لطیف و خلاقه ی یک زنه که چه از میان انگشتان، چه از حنجره ی او، چه از حرکات موزون بدن، از لابه لای ایده ها و یا از کلام روشنش به جهان متجلی میشه.
اسپانسراین مجموعه ،آکادمی آوای صلح سیمرغ با پلتفرم بزرگ آموزشیه که همه ی اونچه که هر بانویی در زمینه های مختلف هنر، خلاقیت، مدیریت، کارآفرینی و مهارت ورزی بهش نیاز داره ، هم به صورت دوره های رایگان و هم به شکل آفرهای بسیارویژه در سایتش، سيمرغ اکادمی دات کام، در جهت خدمت به جامعه ی زنان و روشن کردن چراغی پیش روی اونها فراهم کرده . از شما نازنینان میخوام که پیام این پادکست رو به گوش بانوان بیشتری برسونید.
داستان امروز من درباره بانویی که از برجسته ترین چهره ها در عرصه ی مد و طراحی لباسه. طراحی افسانه ای، پرطرفدار و محبوب. با طراحی هایی که به هیچ دوره و زمونه ای محدود نمیشه. از کشوری که مهد مد و فشن و اساسا مد جزء جدایی ناپذیر فرهنگشه.
گابریل بونور شنل،مشهور به کوکو متولد ۱۹ آگوست ۱۸۸۳ در شهر سومور فرانسه. یکی از ۵ فرزند خانواده ای فقیر اما آروم و شاد. از مادری که در بیمارستانی محلی رختشوره و پدری که فروشنده ی دوره گرده.
۱۲ ساله بود که مادرش رو از دست داد و از اونجا که شغل پدر اقتضا میکرد تا دائم در سفر باشه، بهترین گزینه برای گابریل و دو خواهر دیگه ی اون، زندگی در پرورشگاه بود. جایی که بزرگ شدن در کنار پرستاران سخت گیر کاتولیک برای هر کودک و نوجوانی راحت نبود اما برای گابریل سرسخت و پر امید داستان ما که به دنبال معنایی در زندگیش بود، مسیری روشن برای طراح لباس ثروتمند و مشهور شدن شد.
توی این پرورشگاه بود که از راهبه ها خیاطی رو به خوبی یاد گرفت. وقتی ۱۸ ساله شد و برای همیشه از پرورشگاه بیرون اومد به یک مدرسه ی شبانه روزی کاتولیک در شهر مولن فرستاده شد، به لطف مهارت خیاطی روزها در یک کارگاه تولیدی خیاطی مشغول به کار شد وشبها در یک کاباره به خوانندگی و رقص می‌پرداخت.
توی همین کاباره بود که به نام مستعار کوکو معروف شد. این نام، الهام گرفته از ترانه ایی که هرشب میخوند و داستان سگی بود به نام کوکو که گم شده بود. مدام در این ترانه میپرسیدن کوکو کجاست. کوکو همون نامیه که گابریل ترجیح داد بعدها روی برندش هم بگذاره.
دو مرد ثروتمند در دهه ی دوم زندگی کوکو حضور داشتند که هر دو وسیله ای بودند که او بتونه گامهای بلندپروازانه اش رو در دنیای صنعت مد برداره. یکی اتین بالسان که یه سوارکار وارتشی بازنشسته بود که اتفاقا تاجر پارچه بود که در همون کاباره شیفته ی کوکو شد و به او پیشنهاد تجارت کلاه رو داد. کوکو هم پذیرفت و تا ۳ سال بعد رو در یکی از قلعه های بالسان در کنار پارچه ها و اسبها گذروند و این فرصت خوبی شد که به شناخت انواع پارچه و خاصیتهاشون و همینطور به آموزش شیوه ی ساخت کلاه بپردازه.
و اما مرد دیگه ،دوست ثروتمندتر اتین ، آرتور کپل بود که کوکو عاشق او شد. پس آرتور برای معشوقه اش ،آپارتمانی در پاریس گرفت و به او سرمایه ی اولیه برای یک فروشگاه کلاه فروشی رو داد. در سال ۱۹۱۰ بود که کوکو اولین مغازه ی کلاه فروشی اش رو به نام شنل مد در خیابان کمبون پاریس افتتاح کرد.
کسب و کار کوکو وقتی که یکی از بازیگران مطرح زمانه اش کلاه شنل رو در یکی از نمایشهاش استفاده کرد، شکوفا شد و کمی بعد مغازه‌های بعدی اش رو در سال ۱۹۱۳در شهر دوویل و در سال ۱۹۱۵ در شهربیاریتز که نزدیک به محل تفریح ثروتمندان اسپانیایی و فرانسوی بود ، افتتاح و علاوه بر کلاه ، به ارائه ی لباسهای طراحی شده ی خودش پرداخت. قرار گرفتن در معرض و رفت و آمد با ثروتمندان، کوکو رو با سلایق و خواسته های اونها آشناتر کرد و الهام بخش طراحی های جدیدش بود در کنار اینها مشتریان وفادار سرمایه دار زیادی برای برند او رقم خورد.
کوکو در بحبوحه ی جنگ جهانی اول که مواد اولیه خیلی از صنایع به خصوص نساجی با کمبود مواجه بود ،از پارچه های تریکو که اون زمان فقط برای لباسهای زیر مردانه استفاده میشد، در تولید لباسهای راحتی و ورزشی زنانه استفاده کرد و با استقبال فوق العاده ای هم روبرو شد . چون کوکو کلیشه های قدیمی لباسهای پف پفی و کرست دار رو کنار گذاشته بود و باعث شد زنان به این باور برسند که زیبایی و راحتی در مقابل هم قرار نمی‌گیرند.
به این ترتیب کوکو لباسهایی طراحی کرد که به زنانی که حالا به خاطر حضور مردان در جبهه های جنگ ، مجبور به کار در کارخانه ها بودند، آزادی عمل فیزیکی میداد.
در واقع شنل به گفته ی ارنستین کارتر روزنامه نگار مد و فشن یکی از اون سه طراحی بود که در زمان درست، مکان درست و با استعداد درست به دنیا اومده بود و به زیبایی تونست اندیشه های خلاقانه ی خودش رو عملی کنه. جالبه بدونید اولین موفقیت کوکو در زمینه ی طراحی لباس به صبحی سرد در شهر دوویل برمیگرده، که از یه زیرپیراهن کش باف قدیمی ، لباسی زیبا دوخت و این رو در گفتگویی با یه نویسنده بیان کرده بود:” من ثروتم رو مدیون زیر پیراهن کهنه ای هستم که تنها به دلیل سرمای هوای دوویل پوشیدمش”
بله بانوی خلاق داستان ما به واسطه ای ابتکاری که در طراحی و دوخت لباسهاش به خرج میداد، به چنان شهرتی رسید که تونست در سال ۱۹۱۹ نام خودش رو در انجمن خیاطان و طراحان پاریس و خانه ی مد خودش رو در یکی از خیابونهای معروف پاریس ثبت کنه . شنل در سال ۱۹۲۱ به طور رسمی خانه ی مدش رو با نمایش گذاشتن انواع لباسها و اکسسوری ها افتتاح کرد.
روحیه ی اقتصادی و مدیریت شنل در بازاریابی برندش در کنار طراحی های خلاقانه اش استعداد دیگه ای بود که شنل به کمک توسعه ی روابطش با سرمایه داران و تجار بیشتری بدست آورده بود. به طور مثال اوایل دهه‌ی ۱۹۲۰ شنل کسب و کار پررونقش رو به سمت مسیرهای جدید هدایت کرد. عطر شنل رو به عنوان اولین عطری که با نام طراحش ارائه میشد ؛ وارد بازار کرد. او در مورد عطر میگه:” عطر یه اکسسوری فراموش نشدنی ، نامرئی و تکمیل کننده است که ورود و خروج شما رو خبر میده”
او طی قراردادی تولید انبوه عطر شنل رو به پیر ورتیمر صاحب برند بورژوا در ازای ۷۰ درصد حق امتیاز این عطر واگذار کرد و هم اکنون هم شنل یکی از محبوب‌ترین و پرفروش ترین عطرهای جهان محسوب میشه.
در طی جنگ جهانی اول و دوم شنل ، طیف وسیعی از لباسهاش، لباس های تابستانی و پیراهن های شب رو به سبک خاص خودش طراحی کرد و در سال ۱۹۳۰ نمایشگاه جواهرات الماس خودش رو با گردنبندهای شیک به نمایش گذاشت.
اما با شروع جنگ جهانی دوم خانه ی مد شنل به مدت ۱۵ سال بسته شد و تنها مجموعه ی عطریات ، جواهرات و اکسسوری های کلاسیکش موجود بود.گردنبندهایی بلند با مرواریدهای سیاه و سفید. کیفهای نمادین چرمی شنل با بندهایی با زنجیر فلزی یا چرمی .
در این ۱۵ سال دوری از کار طراحی مد ، عملا صنعت مد به دست مردان نظیر کریستین دیور افتاده بود و این زمانی بود که شنل تصمیم گرفت علیرغم چالشهای تامین سرمایه ، فراهم کردن کارمندان جدید ، جستجوی پارچه ها جدید و رقابت با نسل جدید طراحان تازه نفس اونم در آستانه ی ۷۰ سالگی، دوباره به عرصه ی فشن برگرده. پس دوباره خانه ی مد خودش رو راه اندازی و کالکشنی جدید ارائه کرد که هنوز هم از اون به زیبایی و شکوه یاد میشه.
کوکو تا زمان مرگش که دهم ژانویه ۱۹۷۱ بود یعنی تا ۸۷ سالگی همچنان به طراحی هاش ادامه داد. او کالکشن بهاره ی خودش رو ارائه داد تا محل زندگیش که هتلی در سوئیس بود، رانندگی کرد و هنگام خواب به خدمتکار خودش گفت: ” میبینی! اینگونه خواهی مرد. و کوکو به خواب ابدی فرو رفت. دستیارانش مسئولیت برند شنل رو برعهده گرفتند تا اینکه کارل لاگرفلد بزرگ که به پدر خوانده ی مدرن مد معروفه، طراحی این برند رو بر عهده گرفت. کسی که مانند خود کوکو به دنبال الهام از طرح های گذشته بود.
بله کوکو شنل دخترک با استعدادی که در پرورشگاه بزرگ شد اما فقر و نداشتن خانواده نتونست تفکرات و ایده های خلاقانه ی اون رو خاموش کنه تا لحظه های آخر زندگی کوشید تا با نوآوری هاش و کنار گذاشتن کلیشه ها، زیبایی و راحتی رو به زنان دیگه هدیه کنه.
بیوگرافی کوکو شنل دارای حقایق ناگفته ای است که خواندن و شنیدنش خالی از لطف نیست. همچنین داستان تاسیس برند شنل در جنگ جهانی دوم میتونه جذابیت خوبی رو برای شما داشته باشه.
و آکادمی آوای صلح سیمرغ در تلاشه با معرفی طراحان بزرگ مد و فشن، الهام بخش زنان هنرمند و خلاق ایرانی باشه و در همین راستا در پلتفرم بزرگ آموزشی اش دوره‌های مهارت آموزی بی‌نظیری چون: استایل برای همه، ساخت برند فشن و فشن دیزاین و دوره های متعدد کاربردی رو از اساتید بین المللی به صورت آفرهای ویژه در اختیار کاربران خودش گذاشته.
شما نازنینان رو دعوت میکنم حتما به سایت simorghacademi.com سری بزنید و از خدمات آموزشی این آکادمی نهایت بهره رو ببرید.
