مری کوآنت طراح بریتانیایی خالق دامن های کوتاه.
درود و مهر من مارال پژاوند هستم با پادکست زن در قاب تاریخ
و این اپیزود چهاردهم از پادکست زنان پیشرو در صنعت مد و فشن
در این پادکست دنباله دار صحبت از خلاقیت هایی که نمایش روح لطیف و خلاقه ی یک زنه که چه از میان انگشتان، چه از حنجره ی او، چه از حرکات موزون بدن ، از لابه لای ایده ها و یا از کلام روشنش به جهان متجلی میشه .
اسپانسراین مجموعه ،آکادمی آوای صلح سیمرغ با پلتفرم بزرگ آموزشیه که همه ی اونچه که هر بانویی در زمینه های مختلف هنر، خلاقیت، مدیریت، کارآفرینی و مهارت ورزی بهش نیاز داره، هم به صورت دوره های رایگان و هم به شکل آفرهای بسیار ویژه در سایتش، در جهت خدمت به جامعه ی زنان و روشن کردن چراغی پیش روی اونها فراهم کرده. از شما نازنینان میخوام که پیام این پادکست رو به گوش بانوان بیشتری برسونید.
داستان امروز من درباره ی یکی از برجسته ترین و از اولین بانوان طراح مد بریتانیاس. بانویی که در دهه ی ۶۰ میلادی تبدیل به اسطوره ای بزرگ وتاثیرگذار در صنعت مد و فشن برای شکل گیری پوشاک مدرن زنانه شد.
بانویی که معتقد بود: مد ابزاری برای رقابت در زندگی بیرون از خانه است. مری کوآنت طراح بریتانیایی. شاید کمتر نامی از او شنیده باشیم اما حتما با سبک و سلیقه ی کار مری که به دنبال افزایش آزادی عمل زنان، مبدع دامن کوتاه‌های زنانه بود و امروزه روز الهام بخش طراحان زیادی هست ، آشنایی دارید.
مری کوانت متولد ۱۱ فوریه ۱۹۳۴در بلک هیث لندن از پدر و مادری معلم به دنیا اومد و بزرگ شد. با وجود علاقه ی زیاد به تحصیل در رشته ی طراحی مد به دلیل مخالفت پدر و مادر، در کالج گلد اسمیت به تحصیل تصویرگری و نقاشی پرداخت و در سال ۱۹۵۳ با مدرک هنر فارغ‌التحصیل شد. در دوران کارآموزی اش در یک بوتیک سطح بالای کلاه فروشی بود که با پسری اشراف زاده به نام الکساندر پلانکت گرین آشنا و با او ازدواج کرد.
بعد از ازدواج الکساندر، خونه ی مارکهام رو در خیابان پادشاه در چلسی لندن، منطقه ای که هنرمندان جوان، کارگردانان سینما و افراد اجتماعی روشنفکر و اهل تجدد در اونجا رفت و آمد داشتند، خرید و کمی بعد طبقه ی بالای رستوران خانوادگی اش رو تبدیل کرد به مغازه ای با نام بازار که در اون مری به فروش کارهای هنری و لباسهای که خودش از بازارهای مختلف لندن میخرید، بپردازه.
مری از موقعیت این مغازه برای ارائه‌ی دیدگاه جدیدش در استایل زنانه استفاده کرد. چون خیلی زود از مدل لباس‌هایی که در بازار فراون بود و برای فروش می‌آورد، خسته شد و خودش شروع به طراحی لباسهای جدید کرد با فلسفه ی طراحی لباسهای سرگرم کننده که آزادی، توانایی حرکت، پریدن و دویدن رو برای هم نسلانش، فراهم میکرد.
البته قبلش مری عصرها در کلاسهاي مربوط به برش و الگو های چاپ شده، شرکت می کرد و وقتی به طور فنی مهارت کافی پیدا کرد، به صورت روزانه لباسهای نوآورانه اش رو طراحی میکرد، میدوخت و در مغازه اش بازار به فروش میرسوند و جالب‌تر اینکه با پول فروش اون لباس، پارچه ی جدیدی میخرید و بازهم طرحی دیگه و لباسی دیگه برای فردا در ویترین مغازه اش داشت.
فروشگاه مری تجربه ی خرید متفاوتی برای خریداران ایجاد میکرد ضمن طرحهای خاص و متفاوت مری، محیط فروشگاه بازار با موسیقی بلند، نمایشگر های شوخ آمیز، نوشیدنی های رایگان و ساعات کاری طولانی، زنان جوان رو ترغیب میکرد که به بازار سری بزنند و از خرید متفاوتشون حسابی لذت ببرند.
طراحی‌های خلاقانه و درخشان مری در اون زمان علاوه بر دامن های مینی ژوپش، شامل ژاکت‌هایی با یقه پلاستیکی روشن، جوراب شلواری‌های رنگ روشن، ژاکت‌های بافتنی بلند مردانه و پیژامه‌هایی با طرحهای جدید بود.
خود مری در مورد ایده ی طراحی دامن کوتاه میگه:
این دامن ها به زنان اجازه میده که به مانند مردان بتوانند به دنبال اتوبوس بدوند. “دختری در خیابان کینگزرود ایده دامن کوتاه را به من داد، او گفت من به دنبال لباسی هستم که ساده و جوانانه باشد و دراون بشه حرکت کرد، دوید و بالا پایین پرید. من وقتی دامن‌های مختلف را به او نشان دادم او گفت کوتاه‌تر، کوتاه‌تر…”
مری با طراحی های درخشان و بازیگوش خودش، چنان موفقیت و محبوبیتی پیدا کرد که بعد چند ماه نام خودش و تصاویر کارهاش رو در مجله هارپرز، دید و این اتفاق شهرتی برای اون به هم زد و یه تولیدکننده آمریکایی پیشنهاد خرید طرحهای اون رو داد تا به تولید انبوه برسونه. مری خیلی زود تونست دو شعبه ی دیگه از فروشگاهش رو هم افتتاح کنه.
مری لباسهاش رو با قیمت پایینتر میفروخت تا همه ی زنان حتی زنان در شرایط اقتصادی پایینترهم بتونن به مد روز دسترسی داشته باشن. البته که هدف مد همینه. اما مری یکی از اولینهایی بود که رسالت مد رو به انجام رسوند و امروزه اکثر فروشگاه‌ها از برندهای بزدگ الهام میگیرن و لباسهای مد روز رو با قیمت پایینتر عرضه میکنن تا اکثریت ادمها به ترندها و استایلهای جدید دسترسی داشته باشن.
اواخر دهه ی ۶۰ بود که مری شلوارهای مخصوص خودش رو ابداع کرد که شد نماد استایل بریتانیایی. او از اولین کسایی بود که خانمها رو به پوشیدن شلوار تشویق کرد. در حالیکه اون زمان پوشیدن شلوار ،برای خانم ها در مکان عمومی مثلا رستورانها، ممنوع بود.
مری به دلیل بد بودن شرایط اقتصادی کشورانگلیس در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ مجبور شد هر سه شعبه فروشگاهش رو ببنده و بر ثبت نام برندش تمرکز کنه. کشور ژاپن برند مری رو خرید. برندی که هنوز هم وجود داره و البته در لاین فروش لوازم آرایشی به فعالیت خودش ادامه میده.
دهه ی ۷۰ و ۸۰ مری بر روی طراحی لوازم خانگی و آرایشی تمرکز کرد و کمتر به طراحی لباس مشغول بود. سال ۱۹۸۸ بود که مری طراحی داخلی اتومبیل مینی ۱۰۰۰ رو به انجام رسوند که به شدت در میان مصرف کنندگانش محبوب شد. طراحی سیاه و سفید راه راه جذاب با دستگیره های خاکستری. مردم ترجیح دادن نام مینی کوانت رو روی این ماشین بگذارن.
مری در سال ۱۹۶۳ اولین برنده ی جایزه ی لباس سال شد . او نشان امپراتوری بریتانیا رو در سال ۱۹۶۶ دریافت کرد و در سال ۱۹۶۹ توسط انجمن سلطنتی هنر به عنوان طراح سلطنتی شناخته شد. در سال 1990 جایزه معتبر تالار مشاهیر از سوی شورای مد بریتانیا به او اهدا شد که از سهم برجسته اش در مد بریتانیا قدردانی می کرد.
نمایشگاه مری کوانت در سال ۲۰۱۹ در موزه ی ویکتوریا آلبرت لندن به‌نمایش و معرفی بیشتر مری با تصویر کشیدن عکسهاش وطراحی هاش برگزار شد.
ارنستین کارتر روزنامه نگار مد و فشن درباره او می‌گوید: “هر کسی این شانس را ندارد که در زمان درست، مکان درست و با استعداد درست به دنیا بیاید، در حیطه مد تنها سه نفر این شانس را داشته‌اند، کوکو شانل، کریستین دیور و مری کوانت.
بله مری طراح خوش ذوق خودساخته ای بود که به نسل جوان بریتانیا حس مستقل بودن و آزادی عمل داد تا به شیوه ی مادرانشون لباس نپوشن بلکه برای حس رضایت و شادمانی درونی خودشون لباس بپوشن با وجود اینکه امروزه فروشگاههای مری وجود نداره، اما اثری که از خودش برجا گذاشت، هنوز ماندگاره.
برای شناخت بیشتر مری کوآنت می توانید به سایت V&A مراجعه کنید.
و آکادمی آوای صلح سيمرغ در تلاشه تا سیمرغی از چنین زنان توانای نواندیشی بسازه تا هم آثار و ارزش‌های موندگار خلق کنند که هم به رشد و توسعه ی اجتماعی و مالی خودشون و هم به افزایش آگاهی و توانمندی جمعی زنان کمک کنه.
سپاس که من رو تا پایان همراهی کردید.
