درود و مهر من مارال پژاوند هستم با پادکست زن در قاب تاریخ
و این قسمت سوم از پادکست زنان پیشرو در صنعت مد و فشن
در این پادکست دنباله دار صحبت از خلاقیت هایی که نمایش روح لطیف و خلاقه ی یک زنه که چه از میان انگشتان، چه از حنجره ی او ، چه از حرکات موزون بدن ، از لابه لای ایده ها و یا از کلام روشنش به جهان متجلی میشه .
اسپانسر این مجموعه هیچ کسی غیر از خود شما نیست از شما نازنینان میخوام در صورتیکه این روایت به گوش جانتون نشست صدای من باشید و زن در قاب تاریخ رو به دوستان و عزیزانتون معرفی کنید.
داستان امروز من درباره بانویی خلاق و هنرمند از بزرگترین طراحان لباس در ایرانه که با طراحی ،دوخت و کار دست لباس و شنل تاجگذاری ملکه ی ایران شهبانو فرح شهرت جهانی پیدا کرد و تیتر اول بزرگترین روزنامه‌های خارجی رو به خودش اختصاص داد.
بانو پوران دخت درودی متولد ۱۳۱۲ از خانواده ی سرشناس و بازرگان تبار درودی در مشهد . بله تشابه اسمی نیست . پوران خواهر بزرگ ایران درودی نقاش معروف و هنرمند نامدار معاصر کشورمونه .
او از پدری با نام علی نقی درودی ، تحصیلکرده ی رشته ی معماری در روسیه که کلکسیونی از آثار نقاشان بزرگ روسیه را داشت و مادری قفقازی که نوازنده پیانو بود، به دنیا اومد. خانواده ی مادری پوران هم از بازرگانان قفقاز بودند که بعد از انقلاب کبیر و تشکیل کشور شوروی از قفقاز به ایران مهاجرت کرده و در همسایگی خانواده ی درودی در مشهد سکونت داشتن.
پدر پوران یکسال بعد از تولد دومین فرزندش یعنی ایران ، تجارت خانه ای در هامبورگ آلمان افتتاح کرده و به این ترتیب به همراه خانواده راهی این کشور شدند.
پوران از همون کودکی به کارهای هنری دوخت و تزئین پارچه، و حتی شیرینی پزی علاقمند بود. به مانند مادر به نواختن پیانوهم علاقه داشت ، بنایراین خیلی جدی به آموختن این ساز پرداخت. بنابراین برای ادامه ی تحصیل در رشته ی موسیقی به فرانسه رفت و از کنسرواتوار پاریس فارغ‌التحصیل شد.
در پاریس در همسایگی او خانمی بود که کارهای هنری و تزئین پارچه انجام می‌داد و پوران به سمت این علاقه ی دوران کودکی اش کشیده شد. پس پوران تمامی تکنیک‌های تزئین پارچه با دست رو از اون خانم یاد گرفت.
ایران درودی ،عاشق خواهر بزرگ همیشه حامی خود پوران که معتقد بود در شکل گیری شخصیتش نقشی سازنده داشته ، در کتاب خاطراتش با عنوان( در فاصله ی دو نقطه) از پوران و دنبال کردن هنر دوخت و سنگ دوزی لباس، راهیابی اش به مزون کریستین دیور و کار در آن مزون مشهور، طرح هایی که با آن لباس‌های زیبایی برای ایران میدوخت ، طراح معروف شدنش و از طراحی لباس و شنل ملکه ی ایران فرح که پیش از ازدواج همسایه ی آنها در تهران بود ، میگوید.
او درباره ی لباسی زیبا با سنگدوزی شگفت که در محفظه ای شیشه ای در خانه اش به عنوان یادگاری زیبا از خواهر نگهداشته بود میگوید:
“این لباس ، کار خواهرم پوران است. او پیانیست و در عین حال یکی از شاخص ترین طراحان مد و سنگدوز زمانه خودش بود.او این لباس را برای نمایش در یکی از کلکسیون هایش طراحی و سنگدوزی کرده بود. بعد از نمایش در کلکسیون، آن را به من هدیه کرد.”
بله پوران وقتی بعد از فارغ‌التحصیلی ،به ایران بازگشت به خدمات خیاطی ، طراحی و تزئین پارچه و لباس مشغول شد و شرایط برایش به گونه ای رقم خورد که مجبور شد برای ارائه هر چه بهترهنر بی‌بدیلش خیاطی رو هم به شکل خودآموز یاد بگیره و به قدری تبحر پیدا کرد که بعدها در اطاق اصناف، مزون او تنها مزونی بود که دارای نشان درجه یک شد.
درحقیقت خیاطی بهانه‌ای بود برای او که بتونه از طریق طراحی و هنر دست، هنر جدیدی خلق کنه. او برای خانواده‌های سلطنتی هم طراحی لباس میکرد. طراحی و دوخت و کار دست لباس و شنل تاجگزاری فرح دیبا ملکه ی سابق ایران، به همراه ۱۲ ساقدوش در سال۱۳۴۶ هنر دست بانو پوران بود.
تمام مراحل دوخت در باشگاه افسران توسط خیاطان مطرح کشور با مدیریت پوران ، انجام شد. چرا که تنها این باشگاه بود که میزهای بزرگ برای دوخت لباس‌های دنباله دار بلند داشت. برای اینکه ابن لباس بر روی زمین کشیده نشه، چند بانو اون رو حمل می کردند و طراحی لباس این دختران رو هم پوران بر عهده داشت.
این شنل الهام گرفته از هنر و هویت ایرانی از جنس مخمل سبز با سنگدوزی و زری دوزی های بته جقه با دنباله ی ۶ متری که در پشت لباس هم نماد سلطنتی پهلوی حک شده بود.
بله پوران با این کار شهرت جهانی پیدا کرد و تیتر بزرگ روزنامه‌های خارجی شد. مشتری های او فقط در میان خانواده‌های سلطنتی خلاصه نمی‌شد، بلکه هر کسی که علاقه‌ای به لباس خاص با کاردست لوکس و قابل رقابت با مزون‌های بین المللی داشت به مزون بانو درودی مراجعه میکرد.
پوران با مردی فرهیخته از خانواده ی هنر و سینما یعنی هوشنگ طاهری نویسنده، منتقد هنری، استاد دانشگاه و سردبیر مجله ی سخن ازدواج کرد و از او صاحب دو دختر به نامهای یاسمن و مریم شد.
مریم طاهری ،دختر پوران که خلاقیت رو از مادرش به میراث داره و در حال حاضر طراح جواهراته، در مورد تناقضی که در طراحی شنل ملکه که بیان شده طراحی برند معروف دیور بوده میگه:
” اینکه ملکه یک کشوری اگر پیش دیزاینری میره ، یا کار رو به خودش مسپره و یا ازش مشاوره میگیره . دیور اگر نظری داده ( اطمینانی ندارم که رسمی باشه ) امکان نداره بده یک خانم شرقی طرحشو اجرا کنه . تنها در صورتی این کار رو انجام میده که با نظارت و تربیت خودش و به اسم خودش کارگرهای ماهر این کار را انجام بدن. اون زمان ۴ نفر طراح مطرح در ایران بود که برای انتخاب بین اونها قرعه کشی شد که قرعه به نام خانم مادر من دراومد. هر کسی اونجا بود نیروی کار خانم درودی بود یا به شکل موقت استخدام شد. اونچه به نظرم درست و اخلاقی بود رو خدمتتون گفتم چون در این سالها متوجه شدم شایعات عجیبی پیرامون این شنل بوده و حتی عده ای تصور میکردن که سنگ های شنل سنگ قیمتی هست که چنین چیزی نبوده. سنگ های شیشه ای نمونه اش را هم دارم یک عمده فروشی خیلی معروف در فرانسه هست که مهد کار پارچه سازیه ، اینها را میفروخته که هنوز هم ، مزون ها اکثرا از اون خرید میکنن.
بله پوران درودی بانوی خلاق و طراحی که شاید کمتر نامی از او شنیده باشیم ، از بانوان هنرمندی بود که با طراحی های زیبایش و با به کاربردن سنگهای زینتی، به پارچه و لباس روحی تازه میبخشید و آنها را چشم نوازتر میکرد.
بانو پوران دخت درودي تیرماه ۱۳۸۳ چشم از جهان فروبست. اما هنر زیبا و ظریف او از گذشته تا به امروز در تزئین انواع لباس‌ها و پارچه ها مورد توجه زنان و دختران این سرزمین قرار دارد.
و آکادمی آوای سيمرغ با ارائه ی دوره های مهارت آموزی در شاخه های مختلف هنری ، تلاش میکنه تا زنان توانا و مستعد ایرانی رو به سمت ارتقاء مهارتهاشون برای ایجاد کسب و کارهای شخصی رهنمون کنه.
سپاس که من رو تا پایان همراهی کردید . بدرود.
منابع
