ملکه الیزابت دوم: «من تمام زندگی خود را، چه طولانی و چه کوتاه، وقف خدمت به شما و خدمت به خانواده بزرگ امپراطوری خواهم کرد که ما به آن تعلق داریم.»
در تمام طول تاریخ همیشه زنان قدرتمندی بوده‌اند که با بهره‌گیری از شجاعت و توانایی‌های منحصر به فردشان در عصر خود تأثیرگذار بوده اند و به انسان هایی تأثیرگذار و تاریخ‌ساز تبدیل شده‌اند.
در بحث بررسی و مرور زندگی زنان قدرتمند سیاست نام ملکه الیزابت دوم جایگاه ویژه ای را به خود اختصاص داده است. زنی که در طول زندگی‌اش، ملکه حاکم ۳۲ قلمرو و در زمان مرگش ملکه حاکم ۱۵ قلمرو بود. سلطنت الیزابت به مدت ۷۰ سال و ۲۱۴ روزه به طول انجامید و به این ترتیب او تا کنون طولانی‌ترین مدت زمان سلطنت در پادشاهی بریتانیا را به خود اختصاص داده است.
در این مطلب به زندگی یکی از قدرتمندترین زنان سیاست: ملکه الیزابت دوم می پردازیم و از موفقت های او برای شما بازگو خواهیم کرد.
تولد
الیزابت دوم (Elizabeth II)؛ با نام اصلی الیزابت الکساندرا مری وینزر در ساعت ۰۲:۴۰ به وقت گرینویج در ۲۱ آوریل ۱۹۲۶ زاده شد. در آن زمان پدربزرگش، جرج پنجم، شاه بریتانیا بود. پدر الیزابت- آلبرت فردریک آرتور جرج – دومین پسر پادشاه بود. که بعدها با نام شاه جرج ششم به پادشاهی رسید. مادر الیزابت – الیزابت آنجلا مارگریت بووِز لیون – کوچک‌ترین دختر یک اشراف‌زاده اسکاتلندی به نام لرد گلامیس بود که پس از به پادشاهی رسیدن جرج ششم با نام ملکه الیزابت ملکه پادشاهی متحد شد.
الیزابت در خانه پدربزرگ مادری‌اش واقع در خیابان بروتون در می‌فر لندن پس از یک عمل سزارین متولد شد. اسقف اعظم یورک کوسمو گوردون لانگ او را در کاخ باکینگهام در روز ۲۹ مه تعمید داد. الیزابت مانند مادر و مادربزرگ پدری‌اش مری نام گرفت.
اولین باری که الیزابت نام خود را بر زبان آورد آن را «لیلیبت» تلفظ کرد. اینگونه شد که نزدیکانش او را «لیلیبت»می‌خواندند.
جرج پنجم پدر بزرگ الیزابت، او را بسیار دوست داشت. به طوری که در جریان مریضی جدی پادشاه در سال ۱۹۲۹، ملاقات‌های مرتب او با جرج پنجم مورد توجه خبرنگاران قرار گرفت و زندگینامه‌نویسان آن ملاقات ها را در بهبود حال پادشاه اثرگذار دانستند.
کودکی
الیزابت به همراه تنها خواهرش – شاهدخت ماگارت- که در ۱۹۳۰ متولد شده بود؛ در خانه و تحت نظر مادرش و مربیشان که ماریون کرافورد نام داشت؛ به تحصیل دروسی مانند تاریخ، زبان، ادبیات و موسیقی پرداختند. بعدها الیزابت توسط هنری مارتن (از کالج ایتن) تاریخ مشروطه را آموزش دید و زبان فرانسوی را از چند مربی فرانسوی زبان آموخت.
ماریون کرافورد که بعدها یعنی در سال ۱۹۵۰ یک زندگینامه در رابطه با کودکی مارگارت و الیزابت چاپ کرد که آن را “شاهدختان کوچک” نام نهاد. او در این کتاب از علاقه الیزابت به اسب‌ها، سگ‌ها، انضباط او و مسئولیت پذیری او نوشته است.
در این باره دیگران هم نظرات مشابهی با ماریون کرافورد داده‌اند. به عنوان مثال وینستون چرچیل زمانی که الیزابت دو سال داشت گفته بود که او دارای «روحیه اقتدار و تامل‌پذیری» است و آن را برای یک کودک دو ساله خیره‌کننده دانسته بود. مارگارت رودز – دختر خاله الیزابت- نیز او را «دختر کوچولوی شوخ‌طبع، اما اساساً معقول و خوش‌رفتار» توصیف کرده بود.
وراثت سلطنت
الیزابت در زمان پادشاهی پدربزرگش، پس از عمویش ادوارد و پدرش به عنوان سومین نفر در خط جانشینی تاج و تخت پادشاهی بریتانیا قرار داشت. با این حال کسی انتظار نداشت او ملکه شود، چرا که عمویش ادوارد همچنان جوان بود و می‌توانست در آینده صاحب فرزند شود. بنابراین احتمال آن که جایگاه الیزابت در خط جانشینی تنزل یابد؛ بسیار زیاد بود.
با مرگ جرج پنجم – پدربزرگ الیزابت- در سال ۱۹۳۶، عمویش با نام ادوارد هشتم به سلطنت رسید. به این ترتیب الیزابت به دومین نفر در خط جانشینی پس از پدرش تبدیل شد.
ادوارد هشتم چند ماه پس از سلطنت خود، از والیس سیمپسون آمریکایی خواستگاری کرد. سیمپسون زنی مطلقه بود که از شوهر نخست خود طلاق گرفته بود و به دنبال طلاق از همسر دوم خود بود. این موضوع باعث بحرانی قانونی شد. چرا که چنین ازدواجی با وضعیت ادوارد به عنوان رئیس کلیسای انگلیس مغایرت داشت.
در نهایت ادوراد مجبور به استعفا از پادشاهی شد. در نتیجه، آلبرت فردریک آرتور جرج -پدر الیزابت- به پادشاهی رسید. به این ترتیب الیزابت نیز به وارثی مقدر تبدیل شد. زیرا که پدر و مادرش صاحب فرزند پسری نبودند، در آن صورت پسر به وارث بدل می‌شد و در خط جانشینی بالاتر از الیزابت قرار می‌گرفت.
جنگ جهانی دوم و الیزابت
الیزابت از آغاز جنگ جهانی دوم چندی از وظایف عمومی خانواده سلطنتی را برعهده گرفت و در طول جنگ نیز در نیروی کمکی خدمت کرد.
جنگ جهانی دوم زمانی آغاز شد که ملکه الیزابت دوم یک نوجوان بود. در سپتامبر ۱۹۳۹ بود که بریتانیا وارد جنگ جهانی دوم شد؛ الیزابت را برای دور بودن از بمباران‌های پیاپی لندن ابتدا به قلعه بالمورال در اسکاتلند و سپس به کاخ ساندرینگهام در نورفولک منتقل کردند. او از فوریه تا مه ۱۹۴۰، در رویال لُج در وینزر ماند و بعد از آن به قلعه وینزر رفت و پنج سال آینده را در آنجا سپری کرد.
الیزابت نخستین مصاحبه رادیویی‌اش را در سال ۱۹۴۰، با بی‌بی‌سی در برنامه ساعت بچه‌ها انجام داد. در آن زمان او چهارده سال داشت. در آن برنامه الیزابت خطاب به سایر کودکانی که درحال ترک شهرها بودند، گفت: «ما تلاش می‌کنیم هرچه در توان داریم برای کمک به ملوانان، سربازان و خلبانان شجاعمان انجام دهیم و همچنین تلاش می‌کنیم که سهم خودمان از خطر و غم جنگ را بپذیریم. ما، تک‌تک ما، می‌دانیم که در آخر، همه سالم خواهند بود.»
زمانی که شاهدخت الیزابت 18 ساله شد بر پیوستن به ارتش اصرار داشت. در آن زمان پارلمان قوانین را تغییر داد تا الیزابت بتواند در زمان ناتوانی یا غیبت پدرش، مانند زمان حضور شاه در ایتالیا در ژوئیه ۱۹۴۴، به عنوان یکی از پنج مشاور دولت عمل کند.
الیزابت به عنوان راننده و مکانیک کامیون آموزش دید. او در فوریه ۱۹۴۵، با شماره خدمت ۲۳۰۸۷۳ به صورت افتخاری به عنوان افسر دوم در نیروی کمکی خدمت انتخاب شد. پنج ماه بعد به صورت افتخاری عنوان فرمانده کهتر (معادل زنانه سروان) را دریافت کرد. وی تنها عضو زن خانواده پادشاهی بریتانیا است که سابقه خدمت در ارتش را دارد.
ازدواج
شاهزاده فیلیپ، دوک ادینبرو به‌نام شاهزاده فیلیپ یونان و دانمارک، همسر ملکه الیزابت دوم بود. فلیپ و الیزابت دوم از طریق کریستیان نهم، پادشاه دانمارک و ملکه ویکتوریا با یکدیگر خویشاوندی هم‌نیایی داشتند. آن ها همدیگر را اولین بار در سال ۱۹۳۴ در عروسی دخترعموی شاهزاده فیلیپ، شاهدخت مارینا با شاهزاده جورج ملاقات کردند. در جریان آن ملاقات فیلیپ ۱۳ ساله و شاهزاده خانم الیزابت هشت ساله بود. 5 سال بعد یعنی در سال ۱۹۳۷ آن ها دوباره همدیگر را در کالج دریایی سلطنتی در دارتموث ملاقات کردند. در آن زمان الیزابت -که تنها ۱۳ سال داشت – گفت عاشق فیلیپ شده‌است.
به گفته ماریون کرافورد، معلم سرخانه ملکه الیزابت در دوران کودکی، شاهزاده خانم جذب زیبایی «وایکینگ» فیلیپ شده بود. کرافورد در خاطرات خود می نویسد که صورت نوجوان الیزابت از ذوق و شرم دیدن فیلیپ، سرخ شده بود.
مارگارت رودز، دختر عموی الیزابت نیز در زندگینامه خود نوشته است که «او -ملکه الیزابت- در نظر اول، عاشق -شاهزاده فیلیپ- شد.
ظاهراً لرد لویی مونتباتن، عموی ملکه الیزابت نیز از همان آغاز متوجه علاقه برادرزاده‌اش به فیلیپ شده بود. وی در دفتر خاطرات خود، اولین دیدار بین آن دو را «یک موفقیت بزرگ» توصیف کرده است.
پس از اولین ملاقات، الیزابت و فیلیپ شروع به نامه‌نگاری کردند؛ این در حالی بود که در جنگ جهانی دوم، فیلیپ در ناوگان مدیترانه و اقیانوس آرام خدمت می‌کرد.
وقتی فیلیپ از جنگ بازگشت، برای خواستگاری الیزابت از پدرش، پادشاه جورج ششم، اجازه خواست. این زوج نامزدی خود را در نهم ژوئیه سال ۱۹۴۷ زمانی که الیزبت ۲۱ ساله بود اعلام کردند. حلقه ازدواج را جواهرفروشی فیلیپ آنتروبوس با استفاده از الماس‌های تاج سر شاهزاده خانم آلیس از باتنبرگ، مادر فیلیپ، ساخته بود. عروسی تنها چهار ماه پس از اعلام نامزدی آن‌ها برگزار شد.
البته این موضوع خالی از دردسر نبود؛ چرا که فیلیپ از نظر مالی پشتوانه‌ای نداشت. علاوه بر این هرچند که او تبعه بریتانیا بود و در طول جنگ جهانی در نیروی دریایی سلطنتی خدمت کرده بود؛ اما متولد خارج از کشور بود و خواهرانش نیز با اشراف‌زادگان آلمانی که با نازی‌ها در ارتباط بودند، ازدواج کرده بودند.
آنطور که ماریون کراوفورد در خاطرات خود نوشته است بعضی از مشاوران پادشاه فیلیپ را به اندازه کافی برای الیزابت مناسب نمی‌دانستند. چرا که او شاهزاده‌ای بود بدون خانه و پادشاهی. از سوی دیگر نیز برخی مقالات دست‌بردار از اصالت خارجی فلیپ نبودند.
به این ترتیب فلیپ پیش از ازدواج، همه عناوین یونانی و دانمارکی خود را رها کرد و از ارتدکس یونانی به انگلیکان تغییر مذهب داد. علاوه بر این او نام خانوادگی خودش را به مونتباتن، که همان نام خانوادگی مادرش که بریتانیایی بود، تغییر داد. فیلیپ کمی قبل از ازدواج، به عنوان دوک ادینبرو انتخاب شد و عنوان رسمی والاحضرت سلطنتی به او تعلق گرفت.
به این ترتیب آن ها در ۲۰ نوامبر ۱۹۴۷ در کلیسای وست‌مینستر با یکدیگر ازدواج کردند. در آن زمان بریتانیا هنوز از ویرانی‌های جنگ رها نشده بود، الیزابت از کوپن‌های سهمیه‌ای برای خرید وسایل مورد نیاز جهت طراحی لباس عروسی‌اش، که توسط نورمن هارتنل طراحی شد، استفاده کرد. از سوی دیگر چون جنگ به تازگی تمام شده بود، فیلیپ نتوانست نزدیکان آلمانی‌اش از جمله ۳ خواهرش را دعوت کند. همچنین شاه ادوارد هشتم، پادشاه مستعفی، هم به این جشن دعوت نشد.
برای تبریک این ازدواج حدود ۲۵۰۰ کادوی عروسی از سراسر دنیا برای آنان ارسال شد.
شروع زندگی مشترک
پس از ازدواج، الیزابت و فلیپ ابتدا در خانه ویندلشام مور در نزدیکی قلعه وینزر زندگی کردند و سپس راهی کلارنس هاوس در لندن شدند. نخستین فرزند الیزابت با نام چارلز فیلیپ آرتور جرج در ۱۴ نوامبر ۱۹۴۸ به دنیا آمد. یک ماه قبل از تولد او، پادشاه به صورت رسمی با صدور فرمانی علنی به فرزندان الیزابت اجازه داد که از عناوین سلطنتی استفاده کنند؛ زیرا از آنجا که فیلیپ دیگر یک شاهزاده سلطنتی نبود، بدون این فرمان شاه این عناوین به آنان تعلق نمی‌گرفت. فرزند دوم الیزابت، آن الیزابت آلیس لوئیز در ۱۹۵۰ متولد شد. او تنها دختر ملکه الیزابت دوم و شاهزاده فیلیپ است. اندرو آلبرت کریستین ادوارد؛ فرزند سوم و دومین پسر ملکه الیزابت دوم و شاهزاده فیلیپ است که در سال ۱۹۶۰ به دنیا آمد. آخرین فرزند و سومین پسر ملکه الیزابت دوم و شاهزاده فیلیپ، ادوارد انتونی ریچارد لویی؛ زاده ۱۹۶۴ است. آن ها تا پایان عمر با یکدیگر زیستند و حاصل ازدواج شأن، چهار فرزند، هشت نوه و هفت نتیجه بود.
آغاز سلطنت
الیزابت دوم به طور غیر منتظره‌ای زمانی که ۲۵ سال داشت پس از مرگ پدرش جورج ششم، در سال ۱۹۵۲ به سلطنت رسید.
مراسم تاج‌گذاری او در ۲۴ مارس در ۲ ژوئن ۱۹۵۳ در کلیسای وست‌مینستر انجام شد. این مراسم ، به صورت زنده از تلویزیون پخش شد؛ اتفاقی که پیش از آن روی نداده بود.
بر روی لباس ملکه الیزابت علامت‌های ممالک مشترک‌المنافع گلدوزی شده بود: گل رز تودور انگلیسی، گل خار اسکاتلندی، تره‌فرنگی ولزی، برگ شبدر ایرلندی، آکاسیای طلایی استرالیایی، برگ افرای کانادایی، سرخس نقره‌ای نیوزیلندی، شکربوته‌ها آفریقای جنوبی، لاله مردابی برای هند و سیلان و جوت، گندم و نیشکر برای پاکستان.
سلطنت الیزابت دوم ۷۰ سال و ۲۱۴ روز به طول انجامید. او رئیس اتحادیه کشورهای همسود و ملکه سلطنتی هفت کشور مستقل مشترک‌المنافع یعنی بریتانیا، کانادا، استرالیا، نیوزیلند، آفریقای جنوبی، پاکستان و سیلان بود. در دوره فرمانروایی او به عنوان یک ملکه مشروطه، تغییرات سیاسی عمده‌ای به وقوع پیوسته‌اند، از جمله تفویض قدرت به دولت‌های محلی در بریتانیا، انتقال حاکمیت ملی کانادا به این کشور از بریتانیا، و استعمارزدایی از آفریقا.
بین سال‌های ۱۹۵۶ و ۱۹۹۲ تعداد قلمروهای او با استقلال یافتن آن‌ها تغییر کرد، از جمله آفریقای جنوبی، پاکستان و سیلان (که بعدها سریلانکا نامیده شد) جمهوری شدند.
سفرها و دیدارهای تاریخی او پرشمار بود. از جمله بازدید رسمی از جمهوری ایرلند و دیدار با پنج پاپ است. الیزابت طولانی‌ترین دوره سلطنت را بین ملکه‌های سلطنتی و حاکمان زن جهان داشته و پیرترین رهبر در جهان و قدیمی‌ترین پادشاه جهان در زمان خودش بود. وی همچنین رئیس عالی کلیسای انگلستان و مدافع ایمان در برخی از کشورهای قلمرویش نیز بود. در دوران سلطنت ملکه الیزابت بریتانیا و قلمروی مشترک‌المنافع شاهد تغییرات اجتماعی زیادی بودند.
اختیارات
مقام سلطنت در بریتانیا، جنبه تشریفاتی و نمادین دارد. این مقام به صورت عملی دارای اختیارات اجرایی و در نتیجه، مسئولیت سیاسی نیست. اگرچه بسیاری از نهادهای حکومتی به نام پادشاه یا ملکه این کشور فعالیت می‌کنند؛ اما تصمیمات حکومتی، حتی در مورد بسیاری از موضوع‌های مربوط به خاندان سلطنتی و نهاد سلطنت، به نام پادشاه یا ملکه اما توسط دولت، پارلمان و سایر نهادها اتخاذ و اجرا می‌شوند.
فرد دارای مقام سلطنت از جمله ملکه در بریتانیا تنها کسی است که می‌تواند بدون داشتن گواهی‌نامه رانندگی و یا پلاک ثبت‌شده رانندگی کند.
ثروت
سال‌ها در مورد میزان ثروت شخصی ملکه بریتانیا یعنی الیزابت دوم، حدس و گمان هایی زده می شد. در سال ۲۰۱۰، مجله اقتصادی فوربز، میزان ثروت شخصی الیزابت دوم را در حدود ۴۵۰ میلیون دلار آمریکا برآورد کرده بود. در سال ۲۰۱۱، ملکه بریتانیا با ۳۰۰ میلیون پوند دارایی اثبات‌شده، در رده ۲۵۷ «فهرست ثروتمندترین‌های بریتانیا» قرار گرفت.
اگرچه کلکسیون سلطنتی، که شامل جواهرات سلطنتی امپراتوری بریتانیا و آثار هنری برجسته‌ای است، در اختیار ملکه قرار دارند؛ اما جزو اموال شخصی ملکه بریتانیا محسوب نمی‌شود. به همین ترتیب کاخ‌های سلطنتی باکینگهام و قلعه وینزر، نیز تنها در اختیار خانواده سلطنتی قرار می گیرند و مالکیت آن‌ها در اختیار خانواده سلطنتی و ملکه بریتانیا نیست.
درآمدهای حاصل از املاکی به ارزش بیش از ۶٫۶ میلیارد پوند استرلینگ، تحت قیومیت خانواده سلطنتی بریتانیا است، که در انگلستان به اصطلاح «املاک سلطنتی» نامیده می‌شود. ملکه بریتانیا حق فروش هیچ‌یک از آن املاک و مستغلات را ندارد و درآمد حاصل از آن‌ها نیز به خزانه بریتانیا جهت پرداخت حقوق کارمندان دولت، واریز می‌شود.
تنها از اموال منقولی که در اختیار خانواده سلطنتی قرار دارد، قلمرو دوک لنکستر است که در سال ۲۰۱۰، ارزش آن در حدود ۳۴۸ میلیون پوند استرلینگ تخمین زده شده بود.
کاخ ساندرینگهام و دژ بالمورال اقامت‌گاه‌های خصوصی و از اموال خانوادگی ملکه بریتانیا هستند. و ملکه الیزابت دوم، مالک شخصی این دو کاخ بود.
شخصیت و چهره عمومی الیزابت دوم
ملکه الیزابت چندان مصاحبه نمی‌کرد، از این رو اطلاعات زیادی درباره‌ی احساسات شخصی‌اش وجود ندارد. او نظرات سیاسی خود را به عنوان یک حاکم مشروطه، در ملاقات‌های عمومی ابراز نمی‌کرد.
الیزابت فردی مذهبی بود، که از پشتیبانی خود نسبت به روابط میان دینی سخن گفته است و ملاقات‌هایی با رهبران سایر کلیساها و ادیان از جمله پیوس دوازدهم، ژان بیست و سوم، ژان پل دوم، بندیکت شانزدهم و پاپ فرانسیس داشته است. او در سال ۲۰۰۰ گفت:
برای بسیاری از ما، اعتقاداتمان اهمیتی اساسی دارد. برای من، آموزه‌های مسیح و مسئولیت شخصی‌ام برابر خدا چارچوبی فراهم می‌کند که تلاش می‌کنم مطابق آن زندگی‌ام را پیش ببرم. من، مانند بسیاری از شما، از سخنان و اعمال مسیح در لحظات سخت آرامش گرفته‌ام.
الیزابت جدا از نقش دینی رسمی‌اش به عنوان رئیس عالی کلیسای انگلستان، یکی از اعضای آن کلیسا بود و همین‌طور یکی از اعضای کلیسای اسکاتلند.
او به وظایف مدنی‌اش اهمیت می‌داد و عهدنامه تاج‌گذاری خود را زیرپا نمی‌گذاشت. همچنین ملکه بریتانیا پشتیبان ۶۰۰ سازمان و خیریه بود.
تفریحات الیزابت دوم در زمان فراغت سوارکاری و وقت‌گذرانی با سگ‌ها بود.، او به خصوص به سگ‌های نژاد ولش کورگی پمبروک علاقه داشت.
بارها تصاویری از زندگی خصوصی و غیررسمی الیزابت و خانواده اش پخش شده است که آن ها را در حال غذا خوردن و سپس شستن ظرف‌ها نشان می‌دهد.
الیزابت معمولاً در انظار عمومی با پالتوهایی با رنگ‌های سنگین و کلاه‌های زینتی ظاهر می‌شد تا به این طریق در میان جمعیت قابل تمایز باشد.
در دهه ۱۹۸۰ بود که انتقادات از خانواده سلطنتی افزایش یافت. چند سال بعد، یعنی در دهه ۱۹۹۰، محبوبیت او به پایین‌ترین حد خود رسید. نارضایتی از سلطنت با مرگ دایانا عروس سابق الیزابت به اوج رسید. اما با سخنرانی تلویزیونی ملکه، ۵ روز پس از مرگ دایانا، محبوبیت شخصی الیزابت و حمایت‌ها از سلطنت دوباره افزایش یافت.
نظرسنجی‌هایی در بریتانیا در ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ نشان داد که الیزابت از حمایت زیادی برخوردار است در همه‌پرسی‌هایی برگزار شده در سال های ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ شرکت‌کنندگان به لغو سلطنت و برقراری جمهوری رأی منفی دادند. در سال ۲۰۱۲ ، در شصتمین سال حکومت محبوبیتش به ۹۰ درصد رسید.
درگذشت
ملکه بیشتر عمرش در سلامت کامل بود. اما سلامتی او پس از مرگ همسرش، شاهزاده فیلیپ، در 9 آوریل 2021 کاهش یافت.
در اکتبر 2021 بود که الیزابت دوم شروع به استفاده از عصا در انجام فعالیت های عمومی کرد. در 20 اکتبر همان سال، ملکه یک شب را در بیمارستان شاه ادوارد هفتم در مرکز لندن ماند و بنا به توصیه پزشکان سفرهای برنامه ریزی شده ی او به ایرلند شمالی و اجلاس COP26 در گلاسکو لغو شد.
پزشکان گفته بودند که حال ملکه به اندازه‌ای خوب است که تا اول مارس ۲۰۲۲ می تواند وظایف رسمی خود را دوباره از سر بگیرد. اگرچه او در ۲۹ مارس در مراسم شکرگزاری شاهزاده فیلیپ در کلیسای وست‌مینستر شرکت کرد با این وجود، در ماه‌های بعد در چندین قرار ملاقات، از جمله مراسم سالانه روز مشترک المنافع در ماه مارس، مراسم سلطنتی ماوندی در آوریل، افتتاحیه ایالتی پارلمان در ماه مه، و مراسم ملی شکرگزاری برای جشن پلاتینی او در ماه مه شرکت نکرد.
به گفته دکتر داگلاس گلس، داروساز او در اسکاتلند، چندین ماه قبل از مرگش نگرانی های در مورد سلامتی او وجود داشت.
ملکه در 6 سپتامبر 2022 ، یعنی دو روز قبل از مرگش، استعفای بوریس جانسون را پذیرفت و لیز تراس را به عنوان نخست وزیر بریتانیا منصوب کرد. این ملاقات ها به جای این که در مکان معمول آن‌هایعنی کاخ باکینگهام برگزار شوند، در قلعه بالمورال برگزار گشتند. با این وجود او در این دیدار لبخند می‌زد و حالش خوب به نظر می‌رسید.
گفته شده که ملکه الیزابت از اوایل روز پنجشنبه 8 سپتامبر تحت نظارت پزشکی قرار گرفته بود. کاخ باکینگهام نیز در بیانیه ای اعلام کرد که پس از ارزیابی بیشتر صبح پنجشنبه پزشکان ملکه نگران سلامت وی شدند و توصیه کردند که او تحت نظارت پزشکی باقی بماند.
در 8 سپتامبر 2022، ساعت 15:10 ملکه الیزابت دوم، پس از دوره بی‌سابقه ۷۰ ساله سلطنتش در ۹۶ سالگی در سکونتگاه تابستانی‌اش در قلعه بالمورال در اسکاتلند در اثر کهولت سن درگذشت.
خبر درگذشت ملکه عصر همان روز در ساعت 18:30 به طور عمومی اعلام شد. پس از اعلام خبر درگذشت ملکه الیزابت دوم، دولت لندن به مدت ۱۰ روز عزای عمومی اعلام کرد. پیکر الیزابت دوم در کنار پدرش جورج ششم و همسرش شاهزاده فیلیپ به خاک سپرده شد. تا کنون الیزبت دوم طولانی‌ترین دوره فرمانروایی و درازترین عمر را در بین حکمرانان بریتانیا داشته است.
دستاوردهای ملکه الیزابت دوم
به نظر می‌رسد آنچه ملکه الیزابت دوم از سلطنت خود به عنوان میراث برجای گذاشته، این است که مردم نابهنگام بودن سلطنت را فراموش کنند. او با این روش نه تنها محبوبیت خود را در طول هفتاد سال از دست نداد، بلکه با ایجاد این تصور که سلطنت و شخص ملکه، نه تنها موجب بی‌ثباتی نیستند بلکه پدیده و شخصیتی هستند که موجب تغییرناپذیری و ثبات می‌شوند.
در طول هفتاد سال گذشته، مقالات، کتاب‌ها و مستندهای بی‌شماری به ملکه بریتانیا اختصاص داده شده، اما او هرگز مصاحبه نکرد و به غیر از آیین‌های سلطنتی و دولتی رسمی و عیدهای مذهبی، سخنرانی جداگانه چندانی هم نکرد.
الیزابت دوم که در هر ملاقات و دیدار و رویداد رسمی، متفاوت ظاهر می‌شد، در طول سلطنت خود فقط نزدیک به ۳۰۰ بازدید خارج از کشور داشت؛ اما او در این ملاقات‌ها حرفی نزد یا رفتاری انجام نداد که منجر به جنجال یا احیاناً تیرگی در روابط شود.
ملکه بریتانیا در طول زندگی خود با بحران های زیادی مواجه شد تا حدی که پس از مرگ پرنسس دایانا بسیاری از مردم خواستار برکناری او بودند با این حال او توانست بار دیگر اعتماد مردم کشورش را به دست بیاورد و در اوج محبوبیت جهان فانی را رها کند.
مهمترین دلیل محبوبیت او نیز حمایت از مردم کشورش بود. او هر انچه در توان داشت انجام داد تا مردم کشورش در صلح، رفاه و آسایش زندگی کنند.
سخن آخر
ایجاد یک امپراطوری بزرگ توسط یک زن شاید در زمان های قدیم بسیار ناشدنی و غیرممکن بنظر می رسید، ولی امروزه همه چیز متفاوت شده است. زنان قدرتمند زیادی در سیاست پای نهادند که ملکه الیزابت دوم یکی از آن ها بود. این بانوان ثابت کرده اند که زنان می توانند کارهای بزرگی انجام دهند. زنان موفق زیادی در دنیا وجود دارند که دست آورد های بزرگی داشته اند. در مقاله 20 زن کارآفرین جهان می توانید تعدادی از آن ها بشناسید.
